عزيزم اين حست کاملا طبيعيه،يادمه روزايي که يگانه کوچيک بود پيش مادرم بودو موقعي که شيرم ميريخت و همکارام ميگفتن اين نشونه ي اينه که بچت گرسنشه چه زجري ميکشيدم.وقتي ميرسيدم خونه قبل از هر کاري با وجود خستگي و گرسنگي بهش شير ميدادم و گريه ميکردم و از اينکه چه مادر ظالمي هستم از خودم بدم ميومد.از 3 سالگي که رفت مهد با حس گناه عميقي از خواب بيدارش ميکردم و حاضرش ميکردم و اون هنوز ميخواست بخوابه که بغلش ميکردم و ميبردم مهد.با گذروندن اون همه سختي آخرش به خاطر همين حس مادرانه کارمو گذاشتم کنار و الان پشيمونم.بچه ها بزرگ ميشن وهيچوقت به خاطر اين گذشت از تو تشکر هم نميکنن.