يه دوستي دارم که 10 روز بعد از زايمانش مجبور شد بياد بيمارستان شيفت وايسته ! يک هفته اول همش توي خودش بود و گاهي يهو مي ديدم مثل ابر بهار داره اشک ميريزه ! الان 6 هفته گذشته تازه يه کمي آروم شده .

باهات کلا موافقم

انشالا درست ميشه

واي تو ام ديدي مستند رو ؟چقدر تلخ بود منو علي هردومون اخرش گريه مون گرفت...
بهار خدا رو شکر که مادرت هست و مجبور نيستي بزاريش مهد . ميدونم چقدر برات سخته با تمام وجودم ارزو ميکنم روزي بياد که مجبور نباشي کار کني...
بهار جمله ي اخرت رو که خوندم بغضم گرفت ...
کاش...

عزيزم اين حست کاملا طبيعيه،يادمه روزايي که يگانه کوچيک بود پيش مادرم بودو موقعي که شيرم ميريخت و همکارام ميگفتن اين نشونه ي اينه که بچت گرسنشه چه زجري ميکشيدم.وقتي ميرسيدم خونه قبل از هر کاري با وجود خستگي و گرسنگي بهش شير ميدادم و گريه ميکردم و از اينکه چه مادر ظالمي هستم از خودم بدم ميومد.از 3 سالگي که رفت مهد با حس گناه عميقي از خواب بيدارش ميکردم و حاضرش ميکردم و اون هنوز ميخواست بخوابه که بغلش ميکردم و ميبردم مهد.با گذروندن اون همه سختي آخرش به خاطر همين حس مادرانه کارمو گذاشتم کنار و الان پشيمونم.بچه ها بزرگ ميشن وهيچوقت به خاطر اين گذشت از تو تشکر هم نميکنن.

بهار جان .برو خداروشکر کن ميخواي دخترتو پيش مامانت بذاري .تصور کن من توي غربت اون روزي که ميخواستم برگردم سرکار چه حالي داشتم

بهارجون عزيزم دقيقا با تمام جوارحم درکت ميکنم منم روزي که کيارش رو گذاشتم و اومدم سرکار تا 2 هفته اي عذاب وجدان داشتم حتي همين الانم که صبحها از تختش بلندش ميکنم و ميبرمش دلم کباب ميشه ولي عادت ميکني
درسته که حق طبيعيه هر بچه اي که پيش مادرش بزرگ بشه ولي خوب خيلي ها بخاطر شرايط زندگيشون نميتونن بيکار باشن
در ضمن اين احساسي بودن تو هم بخاطر اينه که بچه يه تيکه از وجودته خيلي فرق ميکنه
تو بيمارستان هم سعي کن طبيعي برخورد کني تا کسي ازت آتو نگيره
انشاله همه چي درست ميشه نگران نباش
راستي در مورد اينکه ظهرها هم با هم بريم مرسي
حالا بعدا با هم صحبت مي کنيم

اي بابا چقدر شلوغش کردي بهار جان
حالا يه صبح تا ظهره ديگه تازه وسطش يه ساعت شير هم داري!!!
يه جوري حرف ميزني انگار ميخواي بري ماموريت شهرستان!!!!